نـہ از اومـدטּ کسـے ذوق زده میشم ،

نہ کسے از ڪنآرمـ بره حوصلـہ دارمــ نآزشو بـخـرمــ ڪہ بـرگرده ...

مـטּ آدمــ بے احسآسے نیستمـ !

مـטּ بے معرفـتــ و نآمرد نیستمــ ...

فقط خستہ امــ ...

از همـہ چے !

چون یہ زمآنے ڪسآیے وارد زنـدگیم شـدטּ

ڪـہ یہ سرے بـآورامو از بیـטּ بـردטּ ...

شکـــ نکـــــن !

آیــ●ــنده اے خوـاهــم ساختــــ کــه

گذشتـــه ام جلویش زآنــو بـــزند !

قـــرآر نیستــــ مـــن هـــم دلِ کَسِ دیگـــری را بسوزانـَــم !

برعکـــس کســے را کــه وارد زندگـــیم میشود

آنقـــــدر خــــوشـــبـ ♥ــتـــــ میکنــم کـــه

بـــه هر روزے کـــه جاے " او " نیستــــے

بـــه خودتـــــ لعنتـــــ بفرستــــے! لعنتیـــ  !!!

اینـــو آویـــــــــ ــــــــزه گوشت کــنـــــــــ ...!

مگـــه نخوآستــی بــــری؟!!

پس اینکــــه گــــریـــــــــ ـــــــه می کــــنم یــآ نـــهــــــــــ !

اینــکه شــــآدمـــــــ ــــ  یــــآ نـــهـ !

بـه خــودمـ  ربــــــــ ــــــط دآره

تـــو کـــه بـــه خــــواسته ات رسیـــــــــــ ـــــــــــدیــــــــــــ...

رفتــــــ ــــــــــ ـــــــ ـــــی... 

پس دیگــــــــه ســــ ـــآکت شو لعنتیــــــــــــــ.....

غَـــلَـــط کَـــرבه هَـــر کــــے گُـــفـــتــــﮧ

! مَـــכּ بَـــرآے تُـــو تَـــره هَـــم פֿـــورב نِـــمــیــکُـــنَـــم

.مَـــכּ  بَـــرآے تُـــو פֿـِــیـــلــــے چـــیــزهـــآ פֿـــورב مـــیـــکُـــنَـــــم

: مَـــثَـــلا

، בَنـــבפنــآت یــآ פَـــتــے قَـــلَــم پــآهــآت

. اَگــﮧ یــﮧ بــآر בیــگـــﮧ بــیــآے سَـــمــتَــم

همه‌ی آنهایی که مرا می‌شناسند 

می‌دانند چه آدم حسودی هستم ؛

و همه‌ی آنهایی که تو را می‌شناسند ...

لعنت به همه آنهایی که تو را می‌شناسند ! 

گــآه از جـِـنـس ِ اَشـک انـב و گــآه از جـِنـس ِ بـُغـض

گــآه سُـکـوت مـے شَـونـב و خـآمُـوش مــے مـانـنـב 

گـاه هــق هـق مــے شَـوَنـב و مـے بـارنـב . .

בلـتـنـگے مـن بـَرایِ تو امـّـا 

جِـنـسِ غَـریـبے בارב........

زن جنــس عجـــیبــی اسـتـــــ !

چــشمــ هــایــش را کــه مــی بنــدی ،

دیــد دلــش بــیشتــر مــی شــود...

دلــش را کــه مــی شــکنــی ،

باران لــطـافتـــ از چــشمــ هــایش ســرازیــر...

انــگار درسـتــــ شــده تــا...

روی عـشـق را کــم کــند...

❤ دیدگانتـــ رآ

نبنـ ــد ...!

نگاهتـــ رآ

نـ ــدزد ...!

تـ ـو کهـ میدآنـ ــی آیهـ آیه ے زندگیمــ،

از گوشـ ـه چشمهآیتــ تلآوتــ می شـ ــود ❤

حواسَتـْـ بــِہ دِلَـتــْ باشَـد

آטּ را هَر جایــے نَگُذار ...

ایـטּ روزهـا دِلـْ را مـیدُزدَنـْد

بَعد کــِہ بــِہ دَردِشاטּ نَخُوردے

جاے صَنـْدوقِ پُسـتــْ آטּ را

دَر سَطـْلِ آشـْغالـ میــے اَنـْدازَنـْد

وَ تو خوبـْـ میدانــے دِلــے کــِہ الـْمثنــے شُد

دیگر دلـْ نمــے شود

  بآورتـــ بِشَود یآ نـﮧ 

  روزﮮ مـﮯ رسُد کـﮧ دِلَتــ برآﮮ هیچ کَس؛  

  بـﮧ اَندآزه ﮮ مَـטּ تَنگــ نَـפֿوآهَد شُد 

  برآی نِگآه کَردَنمـــ

 כֿـَندیدنمـــ  

  اَذیتـــ کردَنمــــ 

  برآی تَمآم لَحظآتـﮯ کـﮧ دَر کـ ـنارَم دآشتی 

  روزﮮ خوآهد رسید کـﮧ

در حَسرَت تِکرآر دوبآره مَـטּ خوآهـﮯ بود  

  می دآنم روزﮮ کـﮧ نبآشَم "هیچکَس تکرآر مـטּ نخوآهد شُد